Yaşadığı şehirden, bulunduğu ortamdan, kısacası yaşantısından sıkılan bir adam cebindeki az miktar para ile yanına hiçbir şey almadan bulunduğu kenti terk edip daha önce hiç bilmediği bir ülkeye gitmiş.

Oraya henüz alışmaya çalışırken birden bir ses duymuş. Bir çığırtkan avazı çıktığı kadar meydanda bağırıyormuş:

- Tiyatro Gelin Kaçırmayın Bu akşam Tiyatro...

Adam hayatında hiç tiyatroya gitmemiş ve inanılmaz derecede merak etmiş. Biletin nereden alındığını öğrenmiş. Bilet fiyatı cebindeki tüm para kadar olmasına rağmen hiç tereddütsüz bileti almış. Başlamış merakla oyunu izlemeye.

Oyun bitmiş herkes dağılmış ve bizim meraklı öylece kalmış izlediği muhteşem oyun karşısında. O sırada temizlikçi tarafından salonu boşaltmak için ikaz almış. Adamsa:

- Bana müdürünüzün yerini söyler misiniz? Onunla bir şey konuşmam gerek... demiş.

Seyrettiği oyunun etkisi ile müdür ile konuşmuş ve ne olursa olsun ne iş olursa olsun buranın bir parçası olmak için çalışmak istediğini belirtmiş.
Müdür çok şanslı olduğunu şu sıralarda bir temizlikçi aradığını fakat önce onu denemesi gerektiğini ifade etmiş ve denemek üzere aylardır el değmemiş bir kütüphanenin temizliğini uygun bulmuş.

- İşte burayı temizle. Eğer beğenirsem seni işe alırım...demiş ve gitmiş.

Tiyatro aşkının verdiği şevk ile temizlik beklenenden kısa sürede bitmiş.
Müdür odayı görmeden adamın samimiyetine inanmamış. Onu da diğerleri gibi işi savsaklayan biri sanmış. Fakat odanın temizliğini görünce hayretler içinde kalmış.Aylardır kirden,tozdan içine girilemeyen oda gıcır gıcır oluvermiş. Müdür bu çabuk ve becerikli adamı işe almaya karar vermiş.

- Tamam seni işe alıyorum

- Fakat benim yatacak yerim yok.

- O zaman burada yatarsın ve işe daha erken başlarsın.

İstediği olan tiyatro tutkunu huzurlu bir şekilde odayı terk ederken müdür.

- Adın neydi senin buraya yazalım... demiş.

Aldığı cevap ise;

- William...Adım William Sheakspeare... olmuş.

Sheakspeare tiyatro yaşantısına aynen bu şekilde başlamış. Üstelik tiyatroyla ilk tanıştığı bu tarihte yaşı da 40'ı bulmuş. Tiyatroyu 40'lı yaşlarda tanımış ama u tanışıklık onda tutku haline gelince büyük bir azimle o muhteşem oyunları yazmış. Meslek hayatı boyunca günde sadece üç saat uyuyarak bu tutkusu uğruna zamanının üyük bölümünü adamaktan vazgeçmemiş ve hepimizin çok iyi bildiği o muhteşem oyunlarını yazmış.

Sabah erken kalkıp oyun provasını yapıyor, oyununu oynuyor ve akşam yeniden oyun yazıyor...

Bu şekilde devam eden bir yazarlık hayatı.....

Bu oldukça düşündürücü ve inanılmaz bir hikaye gibi görünse de tamamen gerçek bir hikayedir. Günümüze ve kendi durumumuza uyarladığımızda eğer fark edebilirsek bir de ilham veren,insanı motive eden bir yönü vardır.

Peki o zaman biz kendimiz için ne yapabiliriz?Acaba biz de yapmak istediklerimizi yapmak için geç kaldığımızı mı düşünüyoruz?

Kendi önümüze koyduğumuz engellerin farkında mıyız?Bizi engelleyen şey nedir,ya da neler bizim için engel oluşturuyor?Çok mu yaşlıyız mesela?

Mimar Sinan,kalfalık dönemi eseri olarak tanımladığı Süleymaniye Camii'nin inşaatını bitirdiğinde 70 yaşını geçmişti.Ustalık eserimdir' dediği Selimiye Camii'ni bitirdiğinde ise yaşı 87 olmuştu.

Eski Roma'da döneminin en büyük devlet adamı ve hukukçusu olarak tanınan Cato,Yunanca'yı öğrendiğinde tam 80 yaşındaydı.
Satchel Paige' in muhteşem sözünde dediği gibi: Kaç yaşında olduğunuzu bilmeseniz,kaç yaşında olurdunuz?

Aslında kabul etmek gerekir ki gerçekten de htiğimiz yaştayız.Ya da yapmak istediklerimiz ne kadar çoksa o kadar genciz.Çünkü yapabilmek için daha çok zamana ihtiyacımız olacak demektir.

Eğer aklımız,beynimiz,ruhumuz,kalbimiz hayaller kuruyorsa,bunları gerçekleştirmek için gereken enerjimiz de vardır.Belki sadece biraz inanca ihtiyacımız olabilir.Bu inanç ise başkaları tarafından bize bir altın tepside sunulmaz.Önce kendimiz kendimize inanmak zorundayız.Ve her ne yapacaksak yapalım,önce kendimiz için yapmak,kendimizi mutlu etmek üzere yapmaktır doğru olan.Biz mutlu olmazsak ya da başkalarına kendimizi beğendirmek için uğraşmak üzere çabalıyorsak bu kimseye yararı olmayacak boşa harcanan bir emektir sadece.

Düşünün ki kimbilir ne hayalleriniz vardı,ya da hala ne hayaller kuruyorsunuz?

Bunlar sadece hayal olarak aklınızı bir köşesinden gelip geçen sıradan ya da olamayacak hevesler midir,yoksa mutlaka bir gün yapmak istediğiniz,gerçekleşeceğine canı gönülden inandığınız hayaller midir?

Ne türde olduğuna sadece siz karar verebilirsiniz.Gerçekleşmesi de sizin elinizde.

Kendiniz için neler yapabilirsiniz ve ne zaman yapmaya başlayacaksınız? Daha ne kadar erteleyeceksiniz?

Hala 'bir gün yapacağım' diyorsanız,unutmayın:yarın bundan sonraki hayatınızın ilk günü.

Muhteşem bir ilk gün olması için planlarınız hazır mı?