"Ne kadar çok sevgimiz varsa, dünyadaki yolculuğumuzu o kadar kolaylaştırırız." Immanuel Kant

"Sevilenin kusurlarını hoş görmeyen sevmiyor demektir" Geothe

Sevgi deyince ne aklımıza geliyor? Sevgi ne demektir? Sevgi iyilik midir, dostluk mudur, emek midir? Minnet duymak mı, sihirli bir erdem mi, yüreklere dokunuş mudur?

Sevgi, dudağımızdan dökülen “seni seviyorum” denen büyülü bu iki sözcükte mi gizlidir acaba? Yoksa mazinin beyaz sayfalarında mı kaldı? Neyi, kimi, ne kadar, nasıl sevmek gerekir gerçekten?

Bir muma ateş olmak mı, yanan ateşe dokunmak mı? Yüreğimizin kıpırdanışı mı? Yanağımıza yayılan pembelik mi? Hayal kurarken yüzde beliren tebessüm mü?

 Kırlarda kelebekleri azat etmek mi? Yoksa ürperten bir cümle, şefkatli bir dokunuş, bir çocuğun saçlarını okşamak mı? Sinemizin hasretle damla damla eriyip sızlaması, hüznün ta kendisi midir?

Ya da gün batımını mı seyretmek, mehtaba karşı denizin sahile vuran sesini mi dinlemek? Yağan yağmurda yürümek, sokaklarda şen kahkahalar atmak, rüzgâr olup esmek midir? 

Sevgi, yoksa nedensiz sevmek midir acaba? “Bazen küçük bir an için ömür bile vermek” midir?

İnsan olmanın, var olmanın en doruk noktasıdır sevmek aslında. Sevmeden yaşanılmaz. Mutlaka sevmek isteriz. Karşımızdaki, bizi bizim sevdiğimiz kadar sevmese bile. Hatta hiç sevmese de önemi yoktur. Kendimiz için severiz. Sevmeden yapamayız, eksik hissederiz hep kendimizi.

 Kimi zaman sevenizdir, kimi zaman da sevilen. Hayatın renkleri, sözcükleri, şarkıları, resimleri, ahengi, güzelliği sevgiyle anlam kazanır. Sevgi yaşama gücümüzdür aslında, yaşamı sevme arzumuzdur.

Sevgi, bütün duyguların en natüreli, en temizi, en nadidesi ve en güzelidir. Kalpleri güzelleştirir, yaklaştırır, kaynaştırır. Güzel duyguların yüreğimizde birikmesini, evrenle paylaşmamızı sağlar. Mutluluğun membaı, huzurun adresidir.

Öyleyse sevmek mi, sevilmek mi önemlidir? Yaşam boyu zihnimizi kurcalayan bir ikilemdir bu. Ünlü şair Fuzuli’ye, “sevmek mi sevilmek mi” diye sormuşlar, “sevmek” demiş. Mevlana “gel gel ne olursan ol yine gel”, Yunus “Dostun evi gönüllerdir, gönüller yapmaya geldik” ve Hacı Bektaş’ı Veli “İncinsen de incitme”   aynı kutlu yolun yolcularıdır.

Sevmek koşulsuz ve karşılıksız olduğunda değerlidir. Çünkü sevilmeyi de getirir kendisiyle. O yüzden sevmek, emek ister, yürek ister, özveri ister, ihtimam ister, aynı zamanda da cesaret ister.

Bu duygularla, karşılık beklemeden, sevdiklerimiz için özveride bulunuruz. Hayatlarında çiçek açar, gözlerinde damla olur, gülüşlerinde kalplerine girer, yüreklerinde kanat çırparız. Yeri geldiğinde tebessüm olur, yeri geldiğinde gözyaşı dökeriz.

Sevgiyi tarif etmeye kelimeler yetmez. Bazen mutlu eder. Mutlu ettiği gibi canımızı da yakabilir. Karşılık bulduğunda keyfine doyum olmaz. Karşılık bulamadığımızda, içimiz yansa da, yaşlar gözümüzden süzülse de, yine o bizim sevgimizdir ve değerlidir.

Sevginin olmadığı yerde mutluluk olabilir mi? Oysaki yaşamın sırrı sevgide gizlidir. O sihirli iki kelimenin güzelliği başka nerede olabilir ki.

Unutmayalım ki sevgisiz geçen hayat, yarım hayattır. Sevgisiz insan da yarım insandır. Şu kısacık ömrümüzde sevgiden daha güzel ne var paylaşabileceğimiz. “Senin için ne yapabilirim?” sorusu kadar karşınızdaki insanı rahatlatacak başka bir cümle olabilir mi? Belki elimizden bir şey gelmeyecek ama o cümlenin vereceği güven o kişiye en büyük iyilik olacaktır. 

 “Bir bakış, ufacık bir gülücük, küçük bir arama, bir nebze hatır sorma, bir soluk uğrama” kimleri mutlu etmez ki… Kalbimizi dolduran nadide duygular, orada yosun tutmasın, gizli kalmasın.

Ruh bahçemiz sevgisiz kalırsa estetiğini kaybeder. Her tarafını devedikenleri sarar. İçindeki güzellikler göç eder sonunda.

Yarın yaparım, sonra yaparım diye ertelemeyelim duygularımızı. Yüreğimizi ortaya koyarak sevgimizi dile getirelim. İnsanların önemli ve özel olduklarını kendilerine htirelim. İçimizden geçen güzel duyguları paylaşmayı ertelemeyelim. Sevgiyi yeterince paylaşmaktan korkmayalım.

Çünkü mutlu olmak için koşulsuz ve karşılıksız sevmek ve bu duyguyu paylaşmak gerekir. 

Kimseyi küçültmeden, utandırmadan, mütevazı, anlayışlı, olgun bir tavırla, küçük bir jest, bir tebessüm, bir yardım eli, dünyayı değiştirebilir. 

Hadi, beklentisiz, içten gelen bir arzuyla sevgimizi tüm evrene yaymanın zamanıdır. Unutmayalım ki; hayatımızda tek mecburiyet sevgidir. Gerçekten sevenler, karşılık beklemeden sevenlerdir.

Şu dünyada kirlenmeden kalan yüreklerini, en temiz şey olan sevgiyle doldurabilen insanlara ne mutlu.

Bütün günleriniz sevginizi paylaşmakla geçsin…

Sevgiyle kalın.