“Önemli olan sözler değil, davranışlardır. Sevdiğini söyleyen biri yerine, Sevgisini gösteren birine inanın.” Erich Fromm

Sevgi, “insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur.”

Sevgiyi arar, ona ihtiyaç duyarız. Severiz, seviliriz. Ekmek gibi, su gibidir sevgi. Hayatın ana taşıyıcısı sevgidir. İnsana, doğanın içinde, doğanın bir meyvesi olduğunu belki de en çok sevgi anlatır.

Hayatta sevginin yerini tutacak hiçbir şey yoktur. Sevgi iyileştiricidir. Ne sevgiye ne de sevgiliye doyulur. Sevgi güven verir. Sevgi barıştır. Sevgi varlığın üzerindeki örtüyü alır. Onun güneşle temasını sağlar. Sevgi, bir tür teslimiyettir. Sevgi, doğanın dilidir. Doğaya teslim olmak, yaşamı hmektir. Sevgi barışın can suyudur.

Yaşamın DNA’sı sevgidir. Sevgi bedelsizdir ve karşılıksız olmalıdır. Satın alabileceğimiz veya satabileceğimiz bir şey değildir. Eğer bir karşılık bekleyerek veriyorsak ya da almak için bir bedel ödüyorsak, bu gerçek sevgi değildir.

 Sevgiyi karşılıksız olarak verirseniz, mutlaka size geri döner. Karşınızdaki sevgi yolunu kapatmış biri olsa da, sizin karşılıksız sevginiz, onda bu kanalın yeniden açılmasına yardım eder. Karşılıksız olmalıdır ama karşılıksız değildir.

Sevgi kavramsal olarak soyuttur, ama yaşamsal olarak somutlaştırılmalıdır. O zaman etkinlik kazanır. Sevgi vitrinde bir süs değil, somut olarak yaşamımızdaki süreçlere aktarılması gereken bir duygudur.

 Sevginizi sözlerinizle birlikte davranışlarınıza ve eylemlerinize de yansıtmalısınız. Örneğin; birine onu sevdiğinizi söylemek yeterli değildir. Ona bunu davranışınızla; ona değer vermekle, dinlemekle, anlamaya çalışmakla, onu dikkate almakla, paylaşmakla, ona zaman ayırmakla, onun için bir şeyler yaparak, ona dokunarak, bazen onu koruyarak vs. gösterebilmelisiniz.

Sevginin varlığı, her kes için temel yaşamsal bir değerdir. Mutluluk, aşk, huzur, barış, iyilik vb. diğer tüm olumlu, güzel duygu ve yaşantıların varlığının, sevginin var olmasına bağlı olduğunu bilmeliyiz.

İnsan seviyorsa iki şeyi asla yapmaz. Aldatmaz ve ağlatmaz. Çünkü aldatmak insan onuruna; ağlatmak ise insan yüreğine yapılmış en çirkin saldırıdır.  

Sevgi yalnız belli bir insana bağlılık değil, bir tutumdur. Kişinin yalnız bir sevgi nesnesine değil, bütünüyle dünyaya bağlılığını gösteren bir kişilik yapısıdır. Kişi yalnız bir tek insanı seviyor, başka her şeye karşı ilgisiz kalıyorsa, sevgisi sevgi değil, birlikte yaşamaya bağlılık, ya da yaygınlaştırılmış bir bencilliktir.

 Sevginin kazanılması için en önemli koşul, kişinin kendi egosunu yenmesidir. Ancak kendinden bir şeyler verebilen kişi zengindir.

İnsanların sözleri her zaman eylemleri ile örtüşmez. Sözler her zaman davranışlardan daha ideal oldukları için, insanlar sözlerinden çok davranışlarına göre değerlendirilmelidir. Bu durum, özellikle sevgi konusunda geçerlidir.

 Size sevdiğini söyleyen biri, doğru ya da yalan söylüyor olabilir. Fakat sevdiğini gösteren biri, bu konuda daha inandırıcıdır. Çünkü eylemler her zaman kişilerin düşüncelerini ele verir. Sevmek, kendini karşılıksız olarak adamak, sevgimizin sevilen kişide de sevgi oluşturacağı ümidini taşımak demektir.

Sevmek karşı tarafa inanmak, bu duyguya koşulsuz şartsız kendini teslim etmektir. İnsan doğası gereği bencildir. Sevgi konusunda da, vermekten çok sevgi almak ister. Ve bu konuda bir çabaya girer. Her zaman nasıl sevileceğini düşünür, bu konuya kafa yorar. Nasıl seveceğini bilen insan, zaten hak ettiği sevgiyi görecektir.

İhtiyaçtan dolayı duyulan sevgi, biraz daha bencil bir sevgidir ve bu olgun bir sevgi türü değildir. Fakat sevgi olgunlaşmışsa, ihtiyaçtan dolayı sevilmez karşı taraf, sevildiği için ihtiyaç duyulur, özlem duyulur ona.

Sevgi hali, insanın bütün dünya ile bir olma halidir. Bütün dünyaya gösterilen sevgi, o insanda bir yaşam biçimi halini almıştır.

Hayatımıza giren herkes değerlidir, ama herkes özel değildir. Saygı hepsine, sevgi layık olana verilir. Herkesi sevmek zorunda değiliz ve zaten bu da mümkün değildir. Fakat herkese saygı göstermek olgun bir davranıştır. İnsana yakışan davranış da budur.

 Eğer sevgi bir çiçekse, saygı onu koruyan saksıdır. Çiçek solmaya başlamışsa dikkat edin, saksı mutlaka çatlamıştır.

Sevgi, vermekle çoğalır. Sevgi vermek de ego ile düşünmemeyi gerektirir. Yani kendini değil, karşı tarafı düşünerek yapılan bir eylemdir. Kendinden bir şeyler verebilen kişi zengindir.

Hani bazı insanlar vardır çevrenizde, görüştüğünüzde huzur bulduğunuz, dinlendiğiniz ve onunla görüştükten sonra ayrı bir motivasyon htiğiniz. Dostlarınız ya da arkadaşlarınız. İşte onlar sizler için en kıymetli hazinelerdir.  Bu servet kolay kolay elde edilemez. Eldeyken kaybetmemek gerekir.

Yanında huzur bulduğunuz insanlar, servetinizdir. Asıl mesele, bir şeye sahip olmak değil, sahip olduğuna layık olabilmektir.

Sevgi paylaştıkça çoğalır ve müthiş bir etki tepki gücüne sahiptir. Sevgi görmek istiyorsanız, etrafınıza sevgi yayın. İnsanlar sizden sevgi gördükçe, size karşı davranışları da o ölçüde değişecek ve sevgi karşılıklı olarak büyüyecektir.

Sevgiyi yok edersek veya yokmuş gibi yaşarsak, hayatımızdaki tüm güzel şeyleri de yok ederiz. Yaşamı paylaşmak, sevgiyi paylaşmaktır. Anlaşmaktır. Vermeden alınamaz tek şeydir mutluluk. Önce ver; sonra al.

Sevgiyle kalın.