17 Ağustos tarihinde yüzyılımızın büyük faciası olan, bir çok kişinin hayatını yitirmesine, bir çok ocağın sönmesine, bir çok yaşamın berbat olmasına sebep olan büyük depremin üzerinden 9 yıl geçmiş olacak.

Ancak üzerinden yıllarda, yüzyıllarda geçse acılar dinmeyecek.

Her 17 Ağustos’a yaklaşıldığında insanın içini bir acı, bir burukluk sarmaya devam edecek.

Bu hisleri yaşamaya başladığım bu günlerde, o gün yaşanan bir deprem gibi başka bir depremi beynimin içinde yaşıyorum.

Hani denir ya, “Önce Sağlık” diye. Aslında ne kadar güzel ve anlamlı bir sözdür bu.

Bu günlerde çok daha iyi anlamış durumdayım, bu sözün içinin ne kadar dolu olduğunu.

Gerçekten sağlık gibisi yok.

İstediğin kadar paran olmuş, mülkün olmuş, sağlık yoksa hepsi boş.

Hemen aklıma Rahmetli Sabancı geldi.

Sabancı, “Her gün binlerce otomobil yapıyorum ama oğlum hiç birini kullanamıyor, ne acı” demişti.

Son 21 gündür yaşadığım sağlık problemi beni çok yıprattı.

Doktorumun “Ameliyat olman gerekiyor” sözleri beynimde 7,4 şiddetinde bir etki yaptı.

Ancak bu "deprem" beni bu çileden kurtaracaksa, sonu hayırlı olacaksa da “Hoş geldin, sefa geldin” diyorum.

Bu arada yazılarını her gün takip ettiğim Bizim Kocaeli Gazetesi Yazarı Savaş (Poyraz) abinin de sağlık sorunları yaşıyor olması bir çok okuru gibi beni de çok üzüyor.

Savaş abinin bir an önce sağlığına kavuşmasını diliyorum.

Bana gelince, belki bir süreliğine sizlerle olamayacağım.

O nedenle en güzel yarınların siz okurlarımın olması dileğimle, hepinize sağlık ve mutluluk dolu bir yaşam diliyorum.

Beynimde meydana gelen depremin enkazlarını toparlamam için beni anlayışla karşılayacağınızı umuyorum.

Beni bu sıkıntılı günlerimde hiç yalnız bırakmayan başta eşimyakınlarım ve dostlarıma teşekkür ediyorum.

En yakın zamanda görüşmek dileğiyle, HOŞÇAKALIN.

BOŞ VER YAŞI

Boş ver be yaşı başı!

Gönlün ne kadar şık sen ondan haber ver?..

Şöyle atıp koyu grileri-siyahları sabahtan,

Sarı bir kaşkol atabiliyor musun boynuna

Hem ona geçmezse kime geçer sözün ?..

Büyü büyü….

Bak ellerin ayakların kocaman,

Aklında maşallah yerinde,

E ne diye tutarsın yüreğine uçmasın diye.

Akıllı ol yüreğin gelir peşinden,

Boş ver yaşı başı,

Aşk var mı aşk, sen ondan haber ver?

Takılmışsın yüzündeki gözündeki çizgilere.

O çizgilerin yüreğine neler kazıdığını düşün,

Atmak mı istiyorsun kendini bir dereye soğuk bir kış günü.

Öl gitsin…

Parayı pulu savurup,

Bir balıkçı köyünde balık tutmak mıdır istediğin,

Savrul gitsin…

Boş ver be yaşı başı,

Kim tutar seni kim,

Kendi yüreğinden başka kim?..

Aklını da al öyle git,

İster bir duvara, ister bir odaya,

ister kıra bayıra vur da git.

Dert etme ellerini,

onlar da gelir seninle bırakmadıkça birine.

O biri de gelir gerçekten istediğin oysa,

Seveceksen ve öleceksen uğruna…

Yaşa be,

yaşa da öyle git,

gideceksen toprağa.

Yaş 70’e gelse bile,

hayat daha bitmemiş,

Sen mi biteceksin?

Çekeceksen bile bayrağı,

Yaşadım ulan.

dibine kadar diyemiyecek misin?

CAN YÜCEL