Kimsesi olmayan veya olup ta bir şekilde aileleriyle, akrabalarıyla bağlarını koparmış bir çok vatandaşımızı sokaklarda görebiliyoruz.

Bir çoğu sokaklarda yaşıyor, gidecek bir yerleri olmadığı için yardımsever vatandaşların katkılarıyla yaşamlarını sürdürmeye çalışıyorlar.

Yaşamın en güç şartlarını omuzlarında hisseden ve bir takım nedenlerle yada psikolojik etkilerden dolayı aileleriyle bağlarını kopartmış bu insanlarımız yaşanmayacak yerlerde yaşamaya ve hayata tutunmaya çalışıyorlar.

Belki bizler sokaklarda, köşe başlarında o tip kişileri görmeye alıştığımızdan sanki normalmiş gibi karşılayabiliyoruz.

Ancak toplum olarak en tehlikeli boyutta bu görüntülere alışmış olmamızdır.

Çünkü alışmak demek normal karşılamaktır. Oysa empati yapılması ve sıcacık evlerimizde otururken bu insanlarımızı düşünmemiz de gerekir.

Özellikle de sosyal devlet olarak her nerede kimsesiz, sokaklarda yaşamını sürdüren insanlarımız varsa bunlarla ilgilenilmeli ve sorunlarının çözümü noktasında adım atılmalı, kalacak yerler temin edilmelidir.

Aksi takdirde yazılı veya görsel medyamızda sokakta donarak ölmüş veya açlıktan yaşamını yitirmiş insanlarımızın haberlerini sık sık okuyabiliriz.

Geçtiğimiz günlerde Körfez ilçemiz Mimar Sinan Mahallesi’nde ailesinden ayrı yaşayan, sokaklarda yaşamını sürdüren Aytunç Eker adındaki vatandaşımız park halindeki bir kamyonun altında fark edilip Derince Devlet Hastanesi’ne kaldırıldı ancak kurtarılamayarak yaşamını yitirdi.

Yine bu günlerde Körfez ilçemizde dolaşan ve Tekşen Sitesi’nde bir apartmanın bodrum katında sağlıksız bir ortamda yaşama tutunmaya çalışan 43 yaşındaki Hayri Dursun’da bu tür insanlarımızdan biri. Akli dengesinin bozuk olduğu söylenen ve Tavşancıl’dan Körfez ilçeye geldiği belirtilen Hayri Dursun’un ayakta kalabilmek adına ilk uğrak yeri ise her gün uğradığı Körfez Mimar Sinan Mahallesi Muhtarlığı. Muhtar Aynur Şöhretli bu gibi vatandaşlarımızın hayata tutunabilmeleri için ne gerekiyorsa elinden geldiğince yapmaya gayret gösteriyor.

Fakat sosyal devlet olarak daha ciddi bir takım adımlar atılması ve sorunlarının çözümü için ne gerekiyorsa yapılmalıdır.

Kimsesizliğin veya yalnızlığın nasıl bir yaşam şekli olduğunu belki de toplumumuzun büyük bir kesimi bilemez.

Yaşamlarının noktalandığı bir esnada belediye görevlilerince kabristana götürülen ve kimsesizler mezarlığı denilen yerde defnedilen bu vatandaşlarımızın durumu gerçekten içler acısı bir durumdur.

Geçtiğimiz günlerde ziyaret maksatlı gittiğimiz bir kabristanda gözüme farklı gibi gelen bir bölüm vardı.

O bölümün kimlere ait olduğunu sorduğumda da kimsesizler mezarlığı olduğunu öğrendim.

Kimsesizliğin geldiği son noktaydı, gördüğüm manzara.

Olmamalıydı aslında öyle bir bölüm.

Herkes yakınlarına sahip çıkmalı, sokakta yaşamalarına müsaade etmemeliydi.

Her geçen gün azalması gereken bu manzaraların gün geçtikçe arttığı da muhtarlarımızın ifadesi.

Akşama kadar bir çok insanın uğradığını ve kendilerinden yardım beklediğini belirten muhtarlar belki günlük çözümler geliştirebiliyorlar ancak daha köklü bir şeylerin yapılması gerektiği de şart.

Toplumumuzda kimsesiz yaşamların olmadığı bir hayatın sürülmesi umuduyla, sokaklarda, köşe başlarında, perişan bir şekilde bekleyen vatandaşlarımızla karşılaşılmamasını diliyorum.

Kalın Sağlıcakla…